Lefkadamia

Σφελάγκι σφελαγκόδρομε σφελαγκοπερίδρομε

Φεύγα και σε κυνηγάει το ξύδι,το λάδι, ο μάραθος και το ασφακοκέφαλο.

Να ξεραθείς, να μαραθείς σαν της ασφάκας τo κεφάλι σαν του μάραθου τα φύλλα.

Εν αρχή ην ο λόγος και ο λόγος είναι προς τον Θεό και ο Θεός είναι ο λόγος.

Οταν ο αφέντης ο Χριστός εγεννήθη το κάθε κακό διεσκορπίστη.

Οταν ο αφέντης ο Χριστός αναστήθη το κάθε κακό διεσκορπίστη.

Για το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος κίνησαν τρείς Άγγελοι τρείς Αχάγγελοι να πάνε να κόψουν το τίμιο ξύλο και την τίμια πέτρα και τρεις κορφές απο τις ελαίες να φτιάξουν της κυρίας Θεοτόκου τη πόρτα.

Πετάχτηκε η σκλήθρα και βάρεσε τον δούλο του Θεού τάδε στο μάτι.

Κλαίει και θρεινεί στο Χριστό παραπονιέται που δεν βρίσκεται ενας να είναι βαφτισμένος, μυρωμένος και απο τον Θεό παραδωμένος.

Να πάει να κόψει το ρίμα το ριματικό απο το δούλο του Θεού τάδε το μάτι.

Για το σκορδάκι και για τον κερατίτη.

Ο άνεμος τα έφερε και ο Χριστός τα πήρε...

Ο άνεμος τα έφερε και ο Χριστός τα πήρε...

Ο άνεμος τα έφερε και ο Χριστός τα πήρε...

Που παγαίνεις Έκτορα Βίκτορα αδερφέ του Μπαφάου και ανηγειρέ του θανάτου.

Παγαίνω στο δούλο του Θεού τάδε,να του ψήσω τους νεφρούς να του φάω τα συκώτια.

Πήγαινε στο πύρ το εξώτερο το κατακολασμένο κει που παπάς δεν λειτουργεί,κορίτσι δεν παντρεύεται μικρό.

Εκεί να έχεις κατοικία.

Άγιοι Ανάργυροι και θαυματουργοί..

Βγάλτε το πόνο μέσα από τη σφαγή..

Άγιε Νικόλα από την Νηρά και Αγία Σοφιά από την πόλη προντίστετα ,σκορπίστετα,στα ξύλα,στα λιθάρια.

Το λιθάρι να ραεί και η πέτρα να σκιστεί και ο πόνος να βγει μέσα από τη σφαγή...

Άγιοι Ανάργυροι και θαυματουργοί.

Άχαρος ο νοικοκύρης πονηρή η νοικοκυρά.

Τράγον εμαγείρευε,τρείς ελιές μες το πιατάκι,φεύγα στρόφε από το πραματάκι...

Ο Πριτσιλιάγκος σπουδαίος αγαπητικός παντρεμένος και με παιδί δεν τον έφθανε η γυναίκα του και ήθελε μορόζα όνομα και πράμα τη ζωντοχήρα Ευδοκιά. Ο αδερφός της ήταν λειτουργός του υψίστου και δεν δεχόταν μύγα στο σπαθί του. Οταν την έβλεπε δεν άντεχε και της τάσερνε.

-Μωρή που τάχεις με τον Πριτσιλιάγκο. Βρήκες ετοιμόρροπη λεβεντιά ετοιμος για κατεδάφιση. Ανάθεμα το μυαλό σου. Μωρή που ξεφτιλίζεις την οικογένειά μας.

-Μωρή πού δεν ξέρω που να κρυφτώ

Τα ιδια κάθε φορά..Έχασε η Ευδοκιά την υπομονή της και τον πιάνει ζεστό και τον αφήνει κρύο τον παπά.

-Τι λές ορέ εγώ σας ξεφτιλίζω που είμαι γυναίκα και το βροντάω η εσύ ορέ μαλάκα που ήσουν άνδρας και ντύθηκες γυναίκα...

Ο καημένος ο παπάς πήρε των οματιών του και εξαφανίστηκε....

Βράδυ καλοκαιριού στο πεζούλι της ρούγας μαζεμένη η γειτονιά λένε διάφορα,τα παιδιά μετρούν τα αστέρια και δείχνουν την άρκτο. Η Βέρα είναι ανασκατζωμένη που λείπει ο άνδρας της και λέει.

-Καλότυχες και καλόμοιρες που έχετε τους άνδρες σας και εγώ κοιμάμαι μοναχή μου. Ο προκομένος μου γυρίζει μια στο Θειάκι και μια στη Κεφαλλωνιά για όβολα. Τι να τα κάνω να τα βάλει στο κωλέα του.

Πετιέται μια γειτόνισσα και της λέει..

-Τυχερή είσαι σου φέρνει όβολα και έχεις την ανεξαρτησία σου κοιμάσαι μόνη σου αερίζεσαι και δεν ζεσταίνεσαι κιόλας...

-Τι λές ορή και όταν εγώ έχω καύλες τι κάνω;

Ξερή η γειτόνισσα... Οι υπόλοιπες ακόμα γελούν και χασκομπουρίζουν...

Μέχρι να ξεσκολήσουν τα παιδιά πήγαιναν κατηχητικό και μεταλαβή γινόταν μετά απο ομαδική εξομολόγηση.

"Τώρα σκαρίσατε" λέει ο παπάς και θα σας εξομολογώ χωριστά το καθένα.

Ερχόταν Πάσχα και δυο φίλοι πήγαν να εξομολογηθούν. Μπήκε ο ενας στη εκκλησία και ο άλλος περίμενε απο όξω.

Βγαίνει ο πρώτος κλαίγοντας , "ορέ τι έπαθες" του λέει ο φίλος του...

-Με ρώτησε αν παίζω με το πουλί μου.

Ο άλλος του απαντάει , "αφού δεν έχεις κλουβί που να το βάλεις το πουλί και ακόμα δεν βρήκες φωλιά απο γαρδέλια;"

-Οχι ρε βλάκα τέτοιο πουλί,αυτό που έχουμε μες το βρακί.

-Μα αυτό το λένε τσουτσού-μαρέλα-και κατερίνα.

-Με αυτό με ρώτησε αν παίζω...

Απο τότε τους ξύπνησε τη πρώτη τους αγάπη. Δεν ξαναπήγανε για εξομολόγηση ούτε για κοινωνία στον τραγόπαπα...

Η Παδελομούτρω ξετίμωνε ούλες τις νύφες οτι τσακώνονται με τις πεθερές τους.

Εγώ έλεγε δεν έχω πεί το "εσυ" το παραμικρό παναπεί.

Έλα που το κωλοπάμπαρο ο ανηψιός της την ήξερε απο την ορθή και την ανάποδη τι πόντος ήταν και τη φροντάρισε πως θα τη ξεπροστιάσει.

-Πως γίνεται ορέ θεία να πείτε το εσυ οταν οτι κάνετε είστε κώλο με κώλο;

-Δεν μιλάτε ποτέ η μια στην άλλη,τρώτε χώρια και είστε πλάτη με πλάτη οταν μαγειρεύετε; Οι άλλες τα λένε ντρίτα και ξαλαφρώνουν κιόλας. Ασχετα αν μετά απο λίγο ξαναξεμαλλιάζονται. 

-Εσυ να σκάσεις και να μην ανακατεύεσε τι λέω και τι κάνω παλιοκωλοπάμπαρο. Ακούς διέλε παρέσε,έκατσε η μπομπή στο διάβα και αναγελάει τσου διαβάτες. Να βγάλεις το περίδρομο και να γίνεις καλάθι και αρίλαος. Η αν σου αρέσει κούτρουλο κουβάρι.

-Τι λες ορή παδελομούτρω κακοπλασμένη που να βγάλεις τον αγλέορα λαχανονημένη. Βούτηξε το κανάτι που το είχε τίγκα στη τσέρλα η παδελομούτρω απο βραδύς και τον έλουσε απο πάνω εως κάτω.

-Ορή με έκρουξες κατελωμένη...

Σήμερα πολλά πράγματα έχουν αλλάξει. Γενικά οι διαόλοι σηκώθηκαν και περπατάνε. Οι καμπάνες άλλαξαν χτύπο,έγιναν ναζιάρες περίεργες και ακαταλαβίστικες. Παλιότερα η καμπάνα ήταν η βασική περσόνα του κάθε χωριού. Από το χτύπημα ήξερες αν είναι Κυριακή, Ανάσταση, χαρά ή λύπη ή αν κάποιος τα τίναξε ή αν είναι ο ντελάλης στη σιγαλιά της νύχτας. Απένατι το Ιόνιο πνιγμένο στα μαύρα σύννεφα που ορμούσαν και νόμιζες πως θα μας καταπιούν, και οι κεραυνοί που έσκιζαν τον ορίζοντα και κόβανε στη μέση τα πέλαγα και την αναπνοή μας. Όταν γλυκοχάραζε και ο ήλιος φώτιζε το πέλαγος τα καράβια αρμένιζαν για τη δύση και τους Κορφούς, άκουγες ξαφνικά τα μπουρλότα να σκάβουν το πέλαγος και τα σκασμένα ψάρια από το βυθό να πλέουν πεθαμένα. Τα μάζευαν οι κουλοχέρηδες τα 'βαζαν στις ψαροκασέλες και γύρναγαν τα χωριά να πουλήσουν τα μπαρουτοκαπνισμένα ψόφια ψάρια τους.

Ο κύριος Ντίνος άνδρας περιωπής καμαρωτός σαν κοκοτσέλος δεν καταδεχόταν το μεροδούλι από τη περηφάνια ούτε επέτρεπε στη γυναίκα του για δουλειά. Ένα φουρκί ήτανε και το έπαιζε κόμματος και η ξιπασιά του δεν τη χώραγε ο τόπος. Πρώτος στη πιάτσα να πάρει το καλύτερο ψάρι από τον Μπούλο, έτσι έλεγαν τον ψαρά με το κομμένο χέρι. Καλός και αγαθός ο καημένος με αυτό τον τρόπο έβγαζε τα προς το ζειν. Ο Ντίνος από τη μουργέλα του ως και το σπίτι του πούλησε και το έκανε ψάρια. Οσο υπήρχαν όβολα κοκορευόταν και τεντωνόταν μεγάλωνε και το ύψος του. Η κόρη του τον ενημέρωνε:

-Πατέρα ήρτε ο Μπούλοθ

Αυτός ,κύριος έβαζε γρήγορα τις αρβύλες του και τσακιζόταν να προλάβει να πάρει το πρώτο ψάρι. Χαρές και πανηγύρια οσο η παδέλα δούλευε και το ψάρι γινόταν πότα μπιάνκο πότα μπουρδέτο. Ολοι ήταν ευχαριστημένοι στην οικογένεια. Οσο ο καιρός περνούσε τα όβολα λιγόστευαν και η τσέπη άδειαζε ως και το τσιγάρο που τούτρωγε τα σωθηκά το έκοψε ο μπόγιας ο αναθεματισμένος σκατά στη ψυχή του παναπεί. Έκανε τόπι τη γυναίκα του αν τολμούσε να δουλέψει κρυφά. Η γειτονιά βλέποντας τα παιδιά να μαραζώνουν τσι πείνας φρόντιζαν να δίνουν κάνα πιάτο φακές, ρεβύθια, κολοκυθιές τσιγαριστές, ως και σεσκουλόριζο.

-Έτσι για να δοκιμάσετε τι έφτιαξα σήμερα, έλεγε η κάθε γειτόνισσα που τους τα πάγαινε...

Τα δεχόταν και ο ίδιος γιατί η λόρδα δεν έχει πάτο. Μένανε σε μια χαμοκέλα που τούδωκε κάποιος στη ρούγα. Είχε μια κόρη που είχε αλληθωρίσει από τη πείνα και έλεγε το μαύρο και το σκότεινο στη γειτόνισσά της.

-Θεία θέλω "πθωμί" και "κόλο"

Ήτανε και μπερδέσω στα λόγια της. Από το καθημερινό ψάρι και το "πατέρα ήρθε ο Μπούλοθ" έπεσε στο ψωμί και σκόρδο, αυτό έλεγε. Η γειτόνισσα της απαντούσε:

-Μωρέ παιδί μου ψωμί έχω να σου δώκω αλλά ο κώλος δεν κόβεται και έναν έχω ,δεν έχω δεύτερο.

Η κοπέλα δεν καταλάβαινε και συνέχιζε:

-εγώ θεία θέλω "πθωμί και κόλο"

Η γριά Πιτσικόνα χτυπιόταν σαν κατσίκι και το στόμα της άφριζε. Η Μπάρτσα απο τις γρίλιες του σπιτιού της για να μη τη βλέπουν απο τη στράτα μιλούσε πρόστυχα στη γριά που παραπονιόταν οτι της χρώσταγε όβολα...

-Μωρή πουτάνα ,μωρή πουτάνααα...

Είχε ξεσκιστεί η γριά και κανένας δεν καταλάβαινε με ποιόν τα είχε. Η Μπάρτσα τό παιζε κυρία περιοπής και φρόντιζε να μην ακούγεται πώς μαλώνει...

-Εγώ μωρή ξεφτίλω δεν καταδέχομαι να πέσω χαμηλά στο δικό σου επίπεδο που να ξεσκίζεσαι και να κάνεις κωλοτούμπες...

-Μωρή που μου έφαγες τα όβολα και κάνεις τη καμπόσα το παίζεις σπουδαία παλιό Μπάρτσα.

-Μωρή γίδα, μωρή γαιδούρα ξύστρωτη που να μη δεις προκοπή που να σε πάρει ο διάολος και να σε πετάξει όπου είναι το πρώτο μου σπάργανο κοιλορεμένη....

-Σκάσε μωρή παλιόγρια μωρή πουτάνααα. Δεν θα γίνω εγώ σαν εσένα που να χτυπάς το κώλο σου στο πεζοδρόμιο να βγάζει π... τσουτσοκαύλια...

Τούμπανο η γριά και άλλαλη.....

Αγαθοκώλης ο κύριος που πούλαγε πορτοκάλια, μήλα και άλλα φρούτα..Με βήμα ολο σκέρτσο και φούστα τριζάτη ως το γόνατο η κυρία πλησιάζει στο πάγκο...

-Καλέ βάλτε μου μήλα και πορτοκάλια,εσεις που τα ξέρετε...

-Βάλτε μόνη σας ολα είναι καλά...

-Εσεις να μου βάλετε...

-Δεν μπορώ γιατί εχω κόσμο...

Ακουσε το διάλογο το ζευγάρι που έφθασε για φρούτα. Η κυρία επέμενε να της βάλει φρούτα. Εχασε την υπομονή του ο άνδρας και λέει στο μανάβη:

-Δεν μου λες μήπως είσαι μαλάκας;

-Σας παρακαλώ κύριε...

-Η κυρία σου τα ρίχνει,δεν νιώθεις;

-Αχ καλέ τι ωραία που τα λέτε απαντάει η κυρία...

Ο μανάβης έμεινε ξύλο...

Η κυρία λέει στο μανάβη,εξυπηρέτησε την κυρία...

Ο κύριος που συνόδευε τη κυρία της λέει:

-Η κυρία εξυπηρετήτε μόνη της...

-Τι την έχετε;

-Είναι συζυγός μου...

-Πως σας επιτρέπει να μιλάτε ετσι σε μια κυρία;;

΄-Μου επιτρέπει γιατί δεν είστε κυρία...

Το ζευγάρι έφυγε... Μετά απο μισή ώρα γυρνούσε για το σπίτι. Η κυρία ήταν ακόμη εκει...

Ο Σιόρ Τέτος λέει στη μικρή του κόρη ανασκατζωμένος που του έλειπε ο αρίλαος...

-Πήγαινε παιδί μου σ' αυτή τη κουτσομούνα να σου δώκει το κόσκινο...

Έκαμε τη δουλειά τσι και μας έγραψε στο κωλέα τσι...

-Θειά κουτσομούνα μου είπε ο τάτας μου να μου δώκεις το κόσκινο.

-Μα παιδί μου δεν με λένε κουτσομούνα Τζωρτζέτα με λένε...

Η μικρή δεν κατάλαβε τίποτσι...

-Ε μαρή γιατί έκλαιγε αυτό το μόμολο απ' τα μπονώρα τι το έπιασε;

-Το ασύφταγο γειτόνισσά μου δεν λέει να αφήκει τη μαρέλα του στο τόπο τσι...

-Και τι κάνει το ξεπατωμένο παναπεί;

-Κοντεύει να τη κάνει ποδολόγα...

Το καμπιόνι είπε με στόμφο το ποίημά του και ο κόσμος χειροκροτούσε...

-Δάσκαλε ξέρω και άλλο μπορώ να το πω;

-Να το πεις παιδί μου...

Ύψωσε το κορμί του πήρε φόρα και είπε:

Νά μουν το Μάη γάιδαρος,

το θεριστή κριάρι

όλο το χρόνο κοκοτός

και γάτος το Γενάρη

Άγριο χειροκρότημα πάλι... Πετιέται η μάννα του ανάμεσα από το πόπολο και με καμάρι λέει:

-Εγώ,εγώ του τό μαθα...

-Σπαβεντάρισα μαρέ ξεπατωμένο μπονώρα - μπονώρα, μου κάστηκε πως ντραβαγιάρισε η νόνα σου που φούγιαζε...

-Δεν ήξερα μαρέ πως τη κατέλωσες με το βρωμοκωλό σου παλιοκωλοπάμπαρο....