Ο Μεμάς ήτανε πολύ περήφανος για τη γυναίκα του....Τίμια και δοξασμένη....Ασπροπρόσωπος και με τα κέρατά του...Περπάταγε τριζάτα και καμαρωτά, πως άλλος δεν εχει τέτοια γυναίκα..Καλός μα αγαθούλης ο Μεμάς..Η κυρά του είχε μορόζο τη καρπέτα, οχι γυναίκα αλλά άνδρα με τα ούλα του..Ο Μεμάς ήτανε φοβητσιάρης, έτρεμε και με τον ίσκιο του...Τόξερε αυτό ο μορόζος και φορούσε μια καρπέτα με τρύπες μάτια και στόμα και έκανε το φάντασμα..Η κυρά του τον καλούσε και μόλις έφθανε φώναζε, φάντασμα Μεμάαα...Μεμάααα φάντασμα ....Ποιός είδε τον διάολο και δεν τον φοβήθηκε...Επαιρνε το κοντορίξημο ο Μεμάς σαν βουρλισμένος και χανότανε στα καντούνια..Εκανε τη δουλειά του η καρπέτα ,και κατά το Μεμά πιο τίμια γυναίκα δεν εχει άλλος.....
Categories:
ΙΣΤΟΡΙΕΣ