Η γριά Πιτσικόνα χτυπιόταν σαν κατσίκι και το στόμα της άφριζε. Η Μπάρτσα απο τις γρίλιες του σπιτιού της για να μη τη βλέπουν απο τη στράτα μιλούσε πρόστυχα στη γριά που παραπονιόταν οτι της χρώσταγε όβολα...
-Μωρή πουτάνα ,μωρή πουτάνααα...
Είχε ξεσκιστεί η γριά και κανένας δεν καταλάβαινε με ποιόν τα είχε. Η Μπάρτσα τό παιζε κυρία περιοπής και φρόντιζε να μην ακούγεται πώς μαλώνει...
-Εγώ μωρή ξεφτίλω δεν καταδέχομαι να πέσω χαμηλά στο δικό σου επίπεδο που να ξεσκίζεσαι και να κάνεις κωλοτούμπες...
-Μωρή που μου έφαγες τα όβολα και κάνεις τη καμπόσα το παίζεις σπουδαία παλιό Μπάρτσα.
-Μωρή γίδα, μωρή γαιδούρα ξύστρωτη που να μη δεις προκοπή που να σε πάρει ο διάολος και να σε πετάξει όπου είναι το πρώτο μου σπάργανο κοιλορεμένη....
-Σκάσε μωρή παλιόγρια μωρή πουτάνααα. Δεν θα γίνω εγώ σαν εσένα που να χτυπάς το κώλο σου στο πεζοδρόμιο να βγάζει π... τσουτσοκαύλια...
Τούμπανο η γριά και άλλαλη.....
Categories:
ΙΣΤΟΡΙΕΣ