Σε καιρό νηστείας η κυρία πάχαινε....Έτρωγε μπουκούνια ψωμί μουσκεμένο και δυσκολευόταν στη χέστρα..Ορέ ορέ τι έπαθα η μαύρη και η σκότεινη... Νηστεύω έλεγε οποιον έβλεπε στη στράτα..Ο άλλος που την έ βλεπε τετράπαχη την έκοβε καλά καλά..Φαίνεται ,θάλεγε μέσα του φαίνεται , έχεις αδυνατίσει που να μη σε βασκάνω...Κάποια μέρα στούμπωσε ο κώλος της και απο τις φωνές μάζωξε ούλη τη γειτονιά..Πρώτες φθάσανε οι ξετιμώστρες ...Τι έπαθες μαρή και μας αφαλόκοψες; Δεν βλέπετε μαρές πως κατάντισα; Να μου βαστάνε το κανάτι για να αποπατήσω.. Ελα μαρή το αλικότισμα δεν είναι ντροπή..Πω πω το κατέλωμα δεν είναι και το κρούξιμο;...Κάτσε τώρα να σε σοπροτάρουμε..Τι ξύλα της βάζανε ,τι σαπούνια τι κλίσματα..Τίποτσι δεν γινότανε Αυτή κοιλοπονούσε κανονικά..Είχε πετρώσει στο άντερο ο κοπρόλιθος..Άκουσε και η νύφη της πώς αλικότισε και πήγε να τη δει..Τι να δει κόσμο και ντουνιά το σπίτι γιομάτο..Τι έγινε μαρή τι έπαθε και αλάλιασα;..Ευτυχώς της απάντησε μιά γειτόνισσα..Ξελευτερώθηκε..Τι λες μαρή αφού είναι μεγάλη τι γκαστρωμένη ήταν;..Οχι ψυχή μου να χέσει δεν μπορούσε..Πω πω ντροπή ,φιλότιμο δεν εχει και μάζωξε ούλο το κόσμο;..Δεν εχω που να κρυφτώ που να βάλω τα μούτρα μου,είπε η νύφη της..Η γειτόνισσα... [[τι λες μαρή απο ντροπή η απο τη μπόχα του κούραδου;...]]
Categories:
ΙΣΤΟΡΙΕΣ